تکنولوژی می‌تواند به افراد کمک کند تا بدون حمل کارت بانکی یا بدون نیاز به پرداخت با گوشی موبایل فقط با کاشت میکروچیپی به اندازه یک برنج در زیر پوست پرداخت‌های خود را انجام دهند.
این روزها پرداخت بدون تماس کارت به لطف تکنولوژی رایج‌تر شده‌اند. در بسیاری از کشورها دیگر لازم نیست برای پرداخت پول، کارت در کارت‌خوان قرار دهید و رمز خود را وارد کنید، فقط کافی است تلفن همراه یا ساعت هوشمند خود را جلوی کارت‌خوان بگیرید تا مبلغ مورد نظر واریز شود. اما آیا دیده‌اید کسی بدون تلفن یا ساعت و یا کارت و فقط با تماس دست با کارت‌خوان پول پرداخت کند؟
این کاری است که پاتریک پامن در هلند انجام می‌دهد و هر بار که به فروشگاه و رستوران می‌رود موقع پرداخت دست چپش را جلوی کارت‌خوان می‌گیرد و پول واریز می‌شود.او می‌گوید عکس‌العمل فروشندگان دیدنی است.
پاتریک پامن در سال ۲۰۱۹ یک ریزتراشه (میکروچیپ) زیر پوست دست چپش جاسازی کرد که به او اجازه می‌دهد با آن پول پرداخت کند.او گفت این کار به اندازه یک نیشگون درد داشت.حالا وقتی که دست او نزدیک کارت‌خوان قرار می‌گیرد، میکروچیپ زیر پوستش روشن می‌شود.
اولین ریزتراشه در سال ۱۹۹۸ در بدن انسان جاسازی شد اما این فناوری فقط حدود یک دهه است که در دسترس عموم قرار گرفته است.این تراشه‌ها کمتر از یک گرم وزن دارند و کمی بزرگتر از یک دانه برنج هستند.ریزتراشه ها با بی‌حسی موضعی زیر پوست تزریق میشوند.اولین کمپانی که این میکروچیپ‌های قابل کاشت را برای عموم مردم به فروش گذاشت کمپانی بریتانیایی-لهستانی والت‌مور (Walletmor) است. این میکروچیپ‌ها در هر فروشگاهی که کارت‌خوان بدون تماس داشته باشد کار می‌کنند. وزن میکروچیپ‌های شرکت والت‌مور کمتر از یک گرم است و اندازه آن کمی بزرگتر از دانه برنج است. این دستگاه کوچک شامل یک میکروچیپ کوچک و یک آنتن است که در یک بیوپلیمر قرار دارد. بیوپلیمر ماده‌ای است که منابع آن مانند پلاستیک از طبیعت گرفته می‌شود.
از ویژگی‌های این تکنولوژی می‌توان به ایمن بودن آن و تاییدیه از سمت ناظران اشاره کرد. همچنین این کارت بانکی بلافاصله پس از کاشت شروع به کار می‌کند. در جای خود ثابت باقی می‌ماند و نیازی به باتری، شارژ شدن یا هر منبع انرژی دیگری ندارد. شرکت والت‌مور تا کنون ۵۰۰ عدد از این میکروچیپ‌ها را فروخته است.
نقص‌های این تکنولوژی در کجاست؟
در یک نظرسنجی در سال ۲۰۲۱ از بیش از ۴۰۰۰ نفر در بریتانیا و اتحادیه اروپا، ۵۱ درصد گفتند ممکن است چنین کاری را انجام بدهند.البته برای بسیاری ممکن است تصور جاسازی چنین چیزی در بدن وحشتناک باشد.یکی از نگرانی‌هایی که مردم در این خصوص دارند مسائل امنیتی و حریم خصوصی آن است. افراد نمی‌خواهند با چنین میکروچیپ‌هایی ردیابی شوند. حتی ممکن است در آینده پیشرفته‌تر شوند و شامل تمام اطلاعات خصوصی شخص باشند. شرکت‌های ارائه‌دهنده این تکنولوژی باید به مشتریان خود در خصوص حفظ حریم شخصی آنان اطمینان بدهد و امنیت محصول خود را تضمین کنند. تکنولوژی موجود در این میکروچیپ‌ها همان تکنولوژی‌ای است که افراد در پرداخت‌های بدون تماس با گوشی موبایل خود انجام می‌دهند و یا کلیدهایی که از راه دور برای باز کردن درها استفاده می‌کنند و یا حتی کارت‌های حمل و نقل عمومی که شهروندان از آن استفاده می‌کنند.
خوشبختانه کارت‌خوان تنها زمانی می‌تواند میکروچیپ را بخواند که در فاصله نزدیکی که توسط آنتن آن تعیین می‌شود قرار بگیرد. متخصصان تکنولوژی مالی می‌گویند این ایمپلنت‌ها تنها راه دیگری برای ارتباط و تبادل اطلاعات مالی است. با وجود این تکنولوژی پرداخت‌ها بسیار سریع‌تر و آسان‌تر میشوند اما باید دید که آیا این مزیت ارزش ریسک افشای اطلاعات شخصی را دارد یا خیر. باید دید که چه کسانی به این اطلاعات دسترسی دارند. اما باید این واقعیت را نیز در نظر داشت که همیشه در نیمه تاریک تکنولوژی امکان سوء استفاده وجود دارد.
در نهایت مثل هر فناوری جدیدی، باید سود و زیان استفاده از آن را به دقت در نظر گرفت.